Brak ekonomicznego uzasadnienia działań chroniący środowisko często prowadzi do zwłoki w ich podejmowaniu. Z tego względu ekonomiści środowiska podejmują analizy kosztów i korzyści, starając się ująć po obu stronach możliwie szerokie spektrum powiązanych efektów. Obejmują one również tzw. dobra nierynkowe, czyli takie, których nie da się kupić. Przykładem dóbr nierynkowych jest np. długość i jakość życia lokalnych społeczności, w tym koszty pogorszenia zdrowia, oraz zanieczyszczenie ekosystemów, dobrostan zwierząt i wygląd przestrzeni miejskich oraz obszarów zielonych.
Możliwe jest również oszacowanie strat, których można by uniknąć gdyby odpowiednie działania i regulacje były podejmowane. W przypadku zanieczyszczenia powietrza największe, możliwe do uniknięcia, straty są związane z odpowiednio: krótszą oczekiwaną długością życia, koszty zachorowań (przyjęcia do szpitali, zwolnienia lekarskie, koszty medyczne), a w dalszej kolejności zniszczone ekosystemy. Sam spadek produktywności ze względu na zanieczyszczenia powietrza to ok 5% tych strat.
Zgodnie z obliczeniami zespołu Stefana Åströma, polityka publiczna mająca na celu zmniejszenie zanieczyszczenia powietrza może przyczynić się do wzrostu gospodarczego1. Autorzy podają dane również dla Polski, w której koszty podjęcia działań chroniących powietrze mogłyby być znacznie niższe niż koszty zaniechania. Szacuje się, że korzyści ekonomiczne z ograniczenia emisji PM2,5 o 25% w całej Europie są o 200 większe niż odpowiednie koszty redukcji emisji (przy założeniu, że koszty przekładają się liniowo na redukcje stężenie podobnej wielkości).2
1 Stefan Åström, Katarina Yaramenka (IVL), Rob Maas (RIVM), Cost of inaction on air pollution – Synthesis of current knowledge, prezentacja dostępna on-line
2 Podobne dane dostępne sów również w publikacji OECD, The economic costs of air pollution: Evidence from Europe, dostępnej on-line: https://www.oecd.org/economy/greeneco/economic-costs-air-pollution-evidence-from-europe/